Enneagramtype 2: de Helper -Van redder naar zichzelf

Het was alsof Max altijd aan stond. Alsof zijn voelsprieten geen moment rust kenden. Hij hoorde het in een kleine zucht, zag het in een subtiele frons, voelde het in de ruimte tussen woorden — wanneer iemand zich niet goed voelde. En zonder er echt bij stil te staan, stond hij alweer klaar. Om te helpen. Te pleasen. Te zorgen.

Hij was een typische Helper, een Enneagramtype 2. Warm, toegewijd, betrokken. Maar ergens onderweg was hij zichzelf kwijtgeraakt. Zijn leven draaide inmiddels alleen om geven vanuit een diepe angst: *“Als ik niet nodig ben, besta ik dan wel?”*

Op een dag liep hij vast. Helemaal. Hij probeerde mensen nog steeds te overtuigen, maar zijn woorden kwamen niet aan. Zijn goedbedoelde adviezen klonken dwingend. Hij werd moe, depressief en onbegrepen.

Tot ik op een gegeven moment zelf het lef had om te zeggen: “Laten we eens kijken met de biotensor. Je kan vanalles tegenkomen en misschien doet het pijn, maar als we niks doen, blijven we in deze cirkel hangen.”

En daar kwam het aan het licht. Niet alleen zijn enorme potentieel, maar ook de reden waarom hij zichzelf saboteerde. Zijn hooggevoeligheid – ontstaan uit trauma – had hem op jonge leeftijd geleerd om altijd op scherp te staan. Alert. Gespannen. Hij had zoveel situaties aangevoeld en voorspeld dat hij dacht dat iedereen dat kon. Maar wat hij niet wist, was dat er iets anders onder zat: hoogsensitiviteit. Geen overlevingsmechanisme, maar een pure kwaliteit.

Een kracht.

Maar hoe gebruik je een kracht die je niet herkent als zodanig? Zijn sensitiviteit was niet alleen een filter, het was een bron van wijsheid en intuïtie. Alleen was hij zichzelf gaan beschermen, had hij muren gebouwd en was hij anderen gaan redden, omdat hij zelf nooit écht geholpen was in zijn kwetsbaarheid.

Onder de Helper schuilde een jongen die zoveel voelde — en niet wist wat van hem was en wat van de ander.

Langzaam leerde hij het verschil:

- Hooggevoeligheid door trauma maakt je alert, gespannen, angstig om iets te missen.

- Hoogsensitiviteit als gave laat je aanvoelen, begrijpen, verbinden vanuit rust.

En toen hij dat begon te zien, begon hij anders te helpen. Niet meer om bevestiging te krijgen, maar omdat hij "was wie hij was". En dat was genoeg.

Soms moet je stoppen met iedereen willen redden, om jezelf te herinneren aan wie jij eigenlijk bent.