Overexcitability energie
Al een tijdje zie ik Joep bijna wekelijks in de begeleiding. Een slimme 12-jarige jongen die op school vastloopt in de contacten met medeleerlingen.
Eigenlijk is het altijd al lastig geweest, maar op de basisschool lukte het hem nog wel om zich staande te houden. Nu zit hij in een klas met allemaal slimme jongens en meiden, en loopt hij op sociaal gebied tegen de lamp. Oude strategieën werken niet meer en Joep raakt geïsoleerd.
Tijdens vrije situaties gaat het regelmatig mis. Joep heeft een duidelijk beeld hoe hij vindt dat de dingen moeten gaan en hij laat dat ook aan anderen merken. Het lukt hem in deze klas niet om anderen te motiveren het op zijn manier te doen. Zijn klasgenoten hebben daar hun eigen ideeën over en volgen hem niet zoals dat voorheen wel ging.
Joep vindt het fijn om te bewegen. Hij geniet van gym en vooral trefbal heeft zijn voorkeur. Alleen lijkt het de laatste tijd steeds vaker op stressbal! De regels zijn anders dan op de basisschool. Het spel wordt verder uitgebreid en hiermee wordt het interessanter. Joep is fanatiek, heeft het spel snel door. Hij wil graag dat zijn ploeggenoten net zo fanatiek zijn als hij, en ook dat ze het spel snappen, zoals hij dat doet. Helaas komt hij daar bedrogen uit. Niet iedereen vindt het zo’n leuk spel als hij en de nieuwe uitbreidingen maken het spel te ingewikkeld voor sommigen. Joep snapt maar niet dat anderen het niet snappen en ergert zich een ongeluk!
Vanuit spanning en stress roept Joep vanalles tegen zijn ploeggenoten. En niet alles wordt even goed opgevangen. De docent moet regelmatig ingrijpen.
En toen kwam Joep bij mij in de begeleiding. Een intelligente jongen, met veel mogelijkheden. Zijn bewegingsdrang en intelligentie zijn voor mij de aanleiding om vanuit beweging het gesprek te voeren. Deze manier van begeleiden slaat aan. Joep geniet van de uren bij mij. We spelen veel spellen: zowel fysiek als online. We zijn sportief bezig en reflecteren op wat er nu eigenlijk gebeurt bij hem en bij de ander.
Tot het moment dat we een focus spel spelen. Dit spel speel ik regelmatig tijdens de coaching. Dus ik weet een beetje wat ik kan verwachten. Dit vertel ik ook zo tegen Joep. Maar dat is voor hem de trigger om spanning op te bouwen. Ik laat het maar gebeuren, want dit is precies de reden waarom hij bij mij komt.
Joep gaat stevig staan, zoals we dat steeds oefenen, hij brengt zijn ademhaling naar zijn buik. En we beginnen met het spel. Op de een of andere manier lukt het hem niet om mij uit balans te halen, maar is hij juist degene die steeds foutjes maakt, balans verliest of zijn foam tube laat vallen. En dat betekent dat ik aan de winnende hand ben.
Hij begint te roepen: jij speelt niet eerlijk, je moet wachten, ik moet ook een kans krijgen.
Een heleboel “moet”, gericht op wat hij van mij verwacht. En dan barst de bom. Hij gooit de foam tubes op de grond en roept: ik doe het niet meer!
Ook praten levert even niks meer op. Joep heeft duidelijk tijd nodig: tijd om te verwerken wat hier nu net gebeurd is. Tijd om te begrijpen dat het spel is, tijd om het moeten los te laten, tijd om te accepteren dat soms dingen anders lopen dan je hoopt of verwacht en dat dat okee is. Joep zit in de conflictkrater onderin. En niets van wat ik op dat moment vraag, komt binnen. Dus tijd is het toverwoord.
Na enkele minuten kijkt Joep me aan. Ben je nu boos op mij? Nee, ik ben niet boos. Maar ik denk dat zijn klasgenoten hier anders mee om zouden zijn gegaan. En dat moet Joep ook toegeven. In de klas vinden de kinderen het lastig dat hij zo boos kan worden. Maar hij kan het echt nog niet anders. Hij wil het wel leren.
Samen gaan we op zoek hoe dat dan zou moeten. We spelen nog een spel. Een waar ik niet zo goed in ben. Nu voelt Joep zich ook vaardig genoeg. Er zit dus iets in zijn mindset. Het geloof in zichzelf, dat hij goed genoeg is, en dat hij niet beter hoeft te zijn dan hij nu al is. Maar ook dat de ander niet verder hoeft te zijn dan hij al is. Joep kan de ander juist helpen met zijn inzichten als hij iets meer geduld heeft met de ander, en tijd geeft om te ontwikkelen. Dan komt er ruimte voor echte groei en zullen hechte vriendschappen ontstaan.
Joep, met al zijn energie, de jongen die vol op het gaspedaal zit, mag ontdekken hoe hij zijn energie bij zich houdt en bundelt. Waar hij juist energie geeft zodat de ander met hem mee kan en dat positieve energie hem verder brengt dan vanuit negativiteit.
Comentários